Loslaten en meebewegen

Voor Rolando Toro, de grondlegger van biodanza, was de verbinding met de natuur een hele essentiële.

Ik merk zelf ook dat ik mijn inspiratie vaak haal uit de symboliek van de seizoenen. En vaak is het meer dan symboliek, het voelt soms als een verlengstuk of een vertaling naar wat er in ons mensen gebeurt, waar we ons door laten beïnvloeden.

We zitten inmiddels echt in het najaar, de herfst, hoewel de temperatuur buiten nog bijna zomers aanvoelt. De herfst staat o.a. symbool voor loslaten. De blaadjes vallen van de bomen, dat is het beeld dat erbij kan horen. De herfst staat ook voor heel veel kleuren, van alle blaadjes die nog net wel aan de takken hangen. Loslaten gaat ook niet zomaar. Meestal is daar enige “rijping” voor nodig om echt afscheid te nemen. Soms gaat het ook wel plotseling: een (herfst)storm kan ook zomaar blaadjes en takken eraf rukken en zelfs hele bomen ontwortelen.

Wat heb jij nodig om vaarwel te zeggen, afscheid te nemen, weg te gooien, niet meer te ontvangen en nee te zeggen, ergens mee te stoppen?

Ik heb in elk geval zelf het vertrouwen nodig dat het zonder beter gaat worden. En als dat niet het geval is, dat ik in mij het vertrouwen voel dat ik het verlies, misschien zelfs het rouwproces, aan kan kijken, durf te voelen. Misschien ook beetje bij beetje. Een boom verliest tenslotte ook niet in 1 keer alle blaadjes tegelijk. En loslaten kan ook een feest zijn: bijvoorbeeld als je slaagt voor iets, dan heb je meestal iets afgerond en kun je het loslaten!