Intuïtie

Gelukkig, we dansen weer!
Wat hebben we nog een prachtig mooi zomerweer gehad. Dit jaar viel de herfstequinox op 22 september, om precies te zijn om 14.44 uur in Nederland. Hoewel dat toen wat mij betreft niet voelbaar was, windstil, zomerswarm, merken we het zeker wel omdat het al snel donker is in de avond en ook in de ochtend niet zo vroeg licht. Het is ongeveer 12 uur licht en 12 uur donker in deze tijd. De natuur continueert zijn cyclus en wij gaan ook weer doen wat we altijd deden.

Tenminste die neiging hebben we allemaal. Op zich niks mis mee, tenzij je er niet tevreden mee bent. En tegelijkertijd valt het niet altijd mee om routines/patronen te veranderen. Wachten we tot er iets noodlottigs gebeurt en we gedwongen worden door omstandigheden onze routines te verlaten of gaan we zelf stappen nemen? Op zich is zo’n zomerbreak een hele zachte manier om even los te laten wat je altijd deed. Zoals velen van jullie al hebben ervaren kan biodanza helpen je te laten voelen of je nog op het goede spoor zit of dat je toch iets wilt veranderen. Biodanza helpt in ons transformatie-proces. De herfst helpt ook als mooi voorbeeld van loslaten van de blaadjes, de appels en de peren aan de bomen, de prachtige herfstkleuren die we straks vast weer gaan zien. En misschien hoef je nu helemaal niks te veranderen, geniet je van het leven zoals je het nu leeft. Misschien geniet je nog extra als je je dat bewust bent en geluk en dankbaarheid en/of ? (zelf invullen) bij je kunnen binnenstromen. Dat gun ik iedereen! (ook mezelf :-))

We hebben het tijden de les gehad over intuïtie, hoor jij je intuïtie roepen? Durf jij het op te volgen?
Heb je stappen gezet in je leven, geleid door je intuïtie? En hoe pakte dat uit? Misschien is het nog af en toe in je gedachten langs gekomen…
Deze week gaan we verder met stappen zetten, we bedansen een ander aspect.

Als de natuur iets loslaat, haalt het er eerst uit wat er nog in zit.
Een concreet voorbeeld: de blaadjes aan de bomen zie je nu verkleuren. Dat is niet omdat ze sterven, maar omdat de boom de energie die nog in deze bladeren zit naar zich toe trekt, om zelf een goede voedingsbodem te hebben om de winter door te komen.
Je zou kunnen zeggen dat de essentie van loslaten is dat je eerst de energie die er nog van jou in zit (in wat dan ook) eruit haalt. Pas dan, als er geen energie van jou meer in zit, kan je iets loslaten, echt loslaten. We zeggen dat vaak zo makkelijk dat je iets moet loslaten, maar als er ergens nog energie in zit, zit er nog leven in immers en is het echte loslaten nog niet mogelijk. Misschien kan je wel bedenken dat dat beter zou zijn, maar gevoel en gedachten zijn dan niet congruent en dan gebeurt er niks wezenlijks. Eerst moet echt alle energie eruit en dan is de lege huls makkelijk af te staan.
Als ik op deze manier naar opruimen kijk of naar relaties, of activiteiten, dan geeft mij dat een nieuw perspectief. Mijn voedingsbodem is gegroeid om de winter door te komen en dan kan ik weer uitkijken naar iets nieuws. Het is goed om ook eerst “te verteren”, een tijd in stilte, rust, niks door te brengen en zo te kunnen voelen wat dat wat je nu losgelaten hebt je heeft opgeleverd, hoe het jouw bodem heeft verrijkt, hoe je bent gegroeid. De inleiding van een meditatie vanochtend ging hierover en ik merk dat het mij fascineert.